Pole Pole Festival - Reisverslag uit Rotterdam, Nederland van Yvonne Schuurman - WaarBenJij.nu Pole Pole Festival - Reisverslag uit Rotterdam, Nederland van Yvonne Schuurman - WaarBenJij.nu

Pole Pole Festival

Door: Yvonne

Blijf op de hoogte en volg Yvonne

03 Januari 2012 | Nederland, Rotterdam

Er is veel Pole Pole aan vooraf gegaan wat 'langzaam 'langzaam betekent!
Maar...


Het is 10 december 2011, 08:30 uur in de morgen! En ja het is tot dit punt gekomen, Ik Yvonne Schuurman heeft de top van de Kilimanjaro gehaald , The Uhuru Peak!

1 dag eerder......

Eerst een heerlijk ontbijt wat elke dag voor ons gemaakt werd. Wat bestond omelet, havermoutpap, toast, fruit! Het was allemaal heel goed verzorgd en er werd ook goed gekeken wat we elke dag aten en dronken!

Na het ontbijt begon weer een wandeling!
Alle waterflessen gevuld en tassen gepakt en klaar om te gaan naar het base-camp te gaan!

De toch duurde 4 uur en toen we arriveerde begon de hoofdpijn en de tranen op te komen!
Met tranen in me ogen stond ik op het base- camp wat op een hoogte ligt van 4600 meter!
Allemaal tenten die daar stonden en heel veel mensen.
Onze tentjes stonden al helemaal klaar en ik was zoooo blij dat het droge was omdat bijna elke dag mijn backpack en mijn tent nat was.

Om 1 uur in de middag kregen we de lunch en moesten we eten, eten, eten en nog eens eten! Om genoeg voeding binnen te krijgen voor de Summit! En ook genoeg drinken!

Henry onze gids heeft in de middag ook ons kleding advies gegeven voor de Summit! Dus zorgde ik ervoor dat alles klaar lag voordag ik ging slapen! Maar dat was natuurlijk niet het geval omdat ik zo enorm zenuwachtig was! Dus uiteindelijk ben ik maar gaan slapen voor een paar uurtjes en om 17 uur werden we weer gewekt voor het avondeten!
Dat was een dikke soep met aardappel en andere groentes! En veel dat we moesten drinken en eten!
Tijdens het eten werd ons verteld wat we aanmoesten trekken en meenemen!

!9:30 uur lag ik te slapen, maar dat was echt een drama ik kon maar niet slapen! Om 23:00 uur werden we gewekt en moesten we onze 7 lagen kleding aan bergschoenen, handschoenen, de muts op en de hoofdlamp aan! Rugzakje op met de camelbag erin en heel veel snacks.
Daar gaan we het was volle maan en wij gaan naar de top van de berg je zag al die lampjes lopen allemaal mensen die hetzelfde deden! De eerst 2 uur ging echt goed ik dacht als ik dit zo vol hou is het een 'peace of cake' maar toen na 3 uur lopen werd ik misselijk en werd het adem halen steeds moeilijker en begon ik ook met overgeven en kreeg ik diaree! Ook het slangetje van mijn camelbag was bevroren maar omdat 'het water zo koud was van de camelbag kreeg ik ook diaree! Ik raakte achter met de hoofdgids en hij bleef bij mij.
Maar het werd nog erger ik werd zo moe dat ik bij elke steen even ging zitten maar dat is heel gevaarlijk want zo raak je onderkoeld! Na een tijdje voelde ik dat mijn tenen en vingers zo kou waren en ik bang was dat ze eraf gehaald moesten worden! Ik heb zelfs een punt gehad waarbij is zei " ik wil naar beneden' maar daarin ben ik tegengehouden en terecht! Dit was een historische dag voor mij een dag waar ik 6 maanden naaruit heb gekeken! En beetje bij beetje werd ik weer sterker en kwam de zon op, wat een prachtig moment was dit! Je ondooit, je word weer levendig en krijg weer kracht! Toen ik bij Stella Point aankwam was ik zo blij en de tranen die vloeide! Dit was echt een onbeschrijfelijk moment! Je staat zover van huis al je vrienden en familie en mijn lieve vriend zitten allemaal thuis en ik ben de uitdaging aan gegaan en ik sta bijna op dat punt om de top te halen ! En zo moeten we nog 1 uur verder naar Uhuru Peak en ik kon niet meer! Waarom zetten ze de peak zover weg? Naderhand liep iedereen op zijn eigen houtje! En daar was ik dan 08:00 uur zit ik tegen een steen uitgeput op Uhuru peak ( 5895 meter)
Daar boven op de Kilimanjaro, maar zo moe was ik dat ik op dat moment niet echt kon genieten.

Na 20 minuten gingen we weer terug naar beneden en hoe deden we dat? Ja lopen haha dat was ik even vergeten dat we nog 4uur naar beneden moesten lopen!

Het werd steeds warmer en heel veel wind nog wel, maar die 4 uur leek niet op te houden! Mijn lippen zaten onder de blaren en mijn gezicht was verbrand en na een moeilijke 4 uur was ik aangekomen in het kamp waar ik zo in mijn tent in viel en zonder enige moeite inslaap viel!

1,5 uur later werden we gewekt en moesten we eten maar ik had totaal geen honger en kregen we te horen dat we naar een hoogte van 3000 mter moesten en dat was nog 6 uur lopen!

Nou mij kreeg je niet meer stuk want dat was ik al lang daarvoor! Maar ik moest steeds huilen want ik had zo'n pijn overal! En na een moeilijk 6 uur 6 uur lopen met veel zitten zijn we eindelijk in het kamp aangekomen en hebben we heerlijk gegeten en wat had ik weer een zuurstof haha!

Die volgende ochtend had ik overal spierpijn maar gingen we aan ons laatste ontbijt! En sloten we af met een traditie met alle porters en guides en natuurlijk met ons 4! We moesten nog 3 uur lopen en beetje bij beetje zag je het weer levendig worden!

Wat was Afrika toch een shock voor mij ik heb zoveel geleerd in die 2 weken veel positieve dingen en negatieven dingen!

Maar ook hoe verwend ik soms ben en als je dan ziet wat hun niet hebben! Maar toch zijn ze gelukkig en lachen ze! Ik had dit echt nooit van mijn leven willen missen!

Ik ben hier alleen heen gegaan en ik kan jullie vertellen het was heel anders dan Australie! Maar dat maakte deze reis ook zo bijzonder!

Ik heb dit alleen gedaan maar toch weet ik dat er heel veel mensen achter mij stonden en ik kan je vertellen die steun voel je des te beter als je er midden in zit!

Niemand pakt dit ooit meer af in het leven wat ik verder ga leiden!
Ik kan het iedereen aanraden!

En wat is er dan mooier na een bus reis terug naar Nairobi van 8 uur lang waar je de mooiste dingen ziet en dan op het Airport aankomt waar je eigenlijk liever niet ben en ook nog te horen krijg dat je 3 uur vertraging heb en misschien je conectie vlucht mist op Istanbul maar dat je dit toch haal! En wat is er dan mooier als je op Schiphol Airport aankomt en je door je lieve vriend en vader wordt opgehaald!

Nu ben ik weer terug in Nederland en ik begin steeds meer te beseffen dat ik het gedaan heb! Wat eerst een impulsieve actie was, is uitgekomen tot 1 van mijn mooiste ervaringen in mijn leven!


The world is your oyster!


Love you all! Ullepoepie :D

  • 03 Januari 2012 - 12:24

    Olov:

    Erg leuk verhaal, mooie foto's.
    We wachten op het volgende verhaal!!
    :D

  • 03 Januari 2012 - 19:28

    Koos:

    Lang gewacht, maar het was de moeite waard, mooi verhaal, ben erg onder de indruk, en heel trots op je schat!

  • 04 Januari 2012 - 11:03

    Rein:

    Je voelt de ellende en de wanhoop als je je verhaal vertelt. De pijn, het tekort aan zuurstof en het verlangen naar even rust. Het is nog allemaal heel ver weg bij de klim en ik kan me levendig voorstellen dat je op dat moment (en misschien nog heel veel keren daarna) wilde stoppen. En dat maakt nou net het verschil. Doordat je bent doorgegaan ben je door je eigen grenzen heen gegaan en dat levert je heel veel op en daarom kan je nu enorm trots op jezelf zijn. Want laten we eerlijk zijn....als je die berg op een afstandje ziet en ook nog het pad dat je moet belopen, dan moet je wel helemaal van god los zijn om daar aan te beginnen!

    Geniet van de ervaring en denk altijd bij moeilijke momenten aan deze berg...dan kan je alles overwinnen.

    Moet wel zeggen dat ik erg trots op je ben!

  • 07 Januari 2012 - 09:37

    Tedje:

    Wat een mooi reisverslag, dat was het wachten wel waard. Je bent het vertellen op Ullepoepie's wijze nog niet verleerd.
    En hoe bedoel je afzien! En weer een ervaring rijker! Voor iemand die een broertje dood heeft aan lopen zoals ik, lijkt het helemaal een horrorverhaal!
    Dus ook van mijn kant, petje af voor weer een fantastische prestatie.
    Ben benieuwd naar je volgende ervaring.
    Je laat je toch niet tegenhouden door je lieve vriend om weer iets spannends te gaan ondernemen? Of ga je samen iets doen? Geen 14 dagen Ibiza natuurlijk!
    Big Hug Ullepoepie, xxx t

  • 08 Januari 2012 - 12:06

    Janet:

    Dat dit een hele prestatie is die je hier neer gezet hebt daar hoeven we niet over te twijfelen.Ik denk dat je toch ook wel meer van Afrika had willen zien, maar wat niet is kan nog komen.Even flink sparen en hup naar de volgende bestemming!
    groetjes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Rotterdam

Yvonne

Actief sinds 27 Feb. 2008
Verslag gelezen: 251
Totaal aantal bezoekers 71559

Voorgaande reizen:

13 Juli 2012 - 03 Augustus 2012

Hit the road with my Liefke, Piefke, Pafke, Poefke

01 December 2011 - 14 December 2011

One of my dreams come true! Climbing Kilimanjaro

26 Juni 2010 - 29 Augustus 2010

2 maanden de ervaring proeven van de animatie!!

31 Januari 2010 - 27 Maart 2010

Een nieuw avontuur tegemoet!

Landen bezocht: